Nieuwe avonturen

Hallootjes daar in Holland,

Hier weer even een reisverslag vanuit het zonnige SU. Gelukkig is het nu weer mooi weer, want de afgelopen tijd regende het hier veel. Nu is de grote regentijd ook begonnen, dus het is best logisch. So no worries, ik lig hier echt niet alleen maar in de zon te bakken!

Begin april vond hier de Wandelmars, oftewel ‘De Avondvierdaagse’ plaats. Woensdag 15, donderdag 19, vrijdag 12 en zaterdag weer 15 kilometer wandelen. We hadden ons netjes aangemeld woensdag en kregen hier ons startnummer. Wat een drukte joh! Allerlei groepen hadden zich op een groot voetbalveld verzameld en om de beurt vertrok er een nieuwe groep. Iedereen zag er heel mooi uit, net Braziliaans carnaval! We waren een van de weinige bakra’s die meeliepen met de Wandelmars. Er liepen sowieso weinig individuele lopers mee, het waren voornamelijk veel groepen. Maar dat wandelen.. wat een feest was dat zeg! Er stonden heel veel mensen langs de kant om dit spektakel te bekijken. De groepen zongen, dansten en zagen er prachtig uit. Je kunt het niet vergelijken met de Avondvierdaagse in Nederland haha.. dan zijn wij toch maar saai in Holland! De tweede dag was wel pittig, maar gelukkig werden we door de Surinamers toegezongen met het liedje ‘Hela, hola, houd de moed erin, houd de moed erin’. Vanaf die dag hadden we ons ook maar even in een ‘kostuum’ gehesen, omdat we ons de eerste dag toch niet zo origineel voelden in onze gewone kloffie. Daarom hadden we gele en groene T-shirts gekocht en daarop geschreven ‘No spang, hier komen de bakra’s’. Dit betekent: Maak je niet druk, hier komen de blanke Hollanders/stagiaires. De Surinamers konden hier hartelijk om lachen en vonden het volgens mij erg leuk dat we meededen. We werden dan ook regelmatig gefotografeerd en gefilmd. Ook deze tweede dag voelde weer alsof we over een lange rode loper wandelden. Overal mensen.. heel Paramaribo leek wel uitgelopen! Bij bepaalde punten was muziek en daar moesten wij als bakra’s natuurlijk even onze dansmoves showen. Wat een feestje zeg, ik heb echt genoten. Wat grappig was dat we een van de dagen de hele tijd ‘Annemiekes op de fiets’ werden genoemd. Ik had geen flauw idee wat dat betekende.. Nou als je dit filmpje kijkt snap je het haha, hilarisch: https://www.youtube.com/watch?v=Z16HlMk6JVI. Ook de vrijdag en zaterdag hebben we het volgehouden en kon ik een mooie medaille in ontvangst nemen. Top Wandelmars!

Zaterdagavond geen tijd om uit te rusten want we waren uitgenodigd voor een Javaanse bruiloft. Toen we aankwamen bij de bruiloft voelde het toch een beetje gek, omdat we als 6 bakra’s even op een feestje vol Surinamers kwamen. We werden dan ook behoorlijk aangestaard haha. Nadat we het gelukkige paar hadden gefeliciteerd mochten we direct een zak met eten pakken. Oké, meteen aanvallen? Best bijzonder haha, het voelde dan ook een beetje alsof we maar voor een ding kwamen. Feliciteren en hoppa eten maar! Het is op zo’n bruiloft gewoon heel normaal, dus gewoon aanpassen, geen probleem in dit geval . De avond was verder echt heel gezellig. Natuurlijk hebben we weer veel gedanst. Dit was al de 7e feestavond, niet normaal hé? Dat is nog eens een manier om je bruiloft te vieren! Ik denk dat ik ook maar op zoek ga naar een leuke Javaan.. Nee hoor geintje mam, don’t worry!

Op stage gaat alles z’n gangetje. Onze activiteiten lopen allemaal en de kindjes bestormen ons elke dag weer als we op stage aankomen. Zodra ze ons zien denken ze aan spelen en plezier, dus je kunt het ze natuurlijk ook niet kwalijk nemen. Ik ben heel blij dat ik het kinderhuis heb uitgekozen om stage te lopen. Op school waren ze het er eigenlijk niet mee eens en wilden ze maar al te graag dat we op een plek stage zouden gaan lopen die zij ons aanbevolen. Er waren op die plek vaker stagiaires vanuit de HAN geweest en we zouden er zo terecht kunnen. De veilige keus dus. Achteraf loopt deze stage ook anders dan ik had verwacht, maar juist dat maakt het zo leerzaam. We moeten echt alles zelf regelen en sterk in onze schoenen staan. Waarschijnlijk zullen we vooral achteraf zien hoeveel we aan deze stage en al deze ervaringen hebben gehad. Dus spijt? Nee zeker niet, ik ben weer een hele mooie en bijzondere ervaring rijker als ik straks terug ben in Nederland.

Twee weken terug ben ik met de kids gaan zwemmen bij de Colakreek. Het heet trouwens de Colakreek omdat het water op cola lijkt. Dit komt omdat er op de bodem allemaal bruine bladeren liggen. Het water is dus gewoon schoon en helder, alleen zie je dit niet. De kids hadden twee weken Paasvakantie en waren samen met een ander kinderhuis uitgenodigd door een Hindoestaanse familie. Zij organiseerden deze dag. De familie had heerlijk gekookt en de hele dag door kregen we allerlei lekkere maaltijden. Ik raakte al gauw met ze in gesprek en niet veel later had ik een uitnodiging openstaan voor een Hindoestaanse bruiloft! Zo leuk, je word hier gewoon voor van alles en nog wat uitgenodigd door mensen die je amper kent. Dit laat maar weer zien hoe vriendelijk en gastvrij ze hier allemaal zijn. De kindjes hebben heerlijk gezwommen. Het was leuk om te zien hoeveel plezier ze hadden.

Vorige week vrijdag vond dus de Hindoestaanse bruiloft plaats. Rond een uurtje of 5 kwamen we daar aan, want vanaf dat moment zouden er al dingen te doen zijn was mij vertelt. Nou we waren zo’n beetje de enige gasten toen we daar aankwamen, oepsie haha.. De anderen familieleden en vrienden waren net naar huis vertrokken om zich daar even om te kleden en wat uit te rusten. Zij waren namelijk al vanaf ’s ochtends vroeg aan het feesten. We werden meteen hartelijk ontvangen en volgestopt met eten en drinken. We hebben gezellig met de familie gekletst en rond een uurtje of 8 druppelden de andere gasten ook binnen. De rest van de avond hebben we vooral onze ogen uitgekeken, iedereen zag er zo prachtig uit! Voordat we naar huis gingen hebben we ook nog even een dansje gemaakt met wat familieleden en daarna de taxi naar huis gepakt. Een dag later zouden we namelijk naar het Kingsland festival gaan in Parabello.

De volgende ochtend vertrok ik samen met Ellen en nog veel andere stagiaires naar Parabello voor het Kingsland festival, voor Koningsdag. Na een uurtje rijden kwamen we aan op een mooi terrein. Eerst hebben we onze hangmatten opgehangen in een hutje met uitzicht over het water. ’s Middags lekker gegeten en de rest van de middag gezellig gekaart etc. met onze nieuwe hangmatbuurtjes. Na het avondeten hebben we ons klaargemaakt voor het feest en rond een uurtje of 8 kwamen de eerste feestgangers aan met bussen vanuit Paramaribo. Het feest kwam goed op gang met leuke muziek en al snel stroomde het terrein vol. Niet veel later kwamen ook Dorianne, Sharon, Klaske, Celine en Lisa aan met de partybus. Hier bleken maar 10 mensen op te zitten, wat betekent: teveel drank. Nou dan weet je wel hoe dat eindigt haha. We hebben echt een leuke avond gehad! Gelukkig konden Ellen en ik lekker blijven slapen en hoefden we ’s nachts niet met de bus terug naar de stad. Na een kort nachtje werd ik wakker met prachtig uitzicht over het water. Wat een slecht leven hebben we hier toch.. De volgende dag hebben we lekker gehangmateerd en voor de rest niet veel uitgevoerd. Behalve gegeten dan natuurlijk, want daar zijn ze hier dol op! Tegen het einde van de middag was ik weer thuis. Even lekker uitgerust en ’s avonds met Ellen en Macy naar Torarica gegaan voor het volgende feestje, Koningsnacht! Dit was een rustig feestje vergeleken Kingsland, maar dat maakte het niet minder leuk. We waren in eerste instantie verbaasd over de hoeveelheid Hollandse bobo’s die hier rondliepen. Waar kwamen die ineens vandaan? Het bleken Nederlanders te zijn die hier in Suriname zijn gaan wonen en hun bedrijfje hier zijn gestart. Rijke stinkerds dus. Gelukkig was een hele leuke Nederlandse band die zorgde voor een goeie sfeer met liedjes van Hazes e.d. De volgende dag een beetje uitgerust en wat aan school gewerkt, want ohja.. dat moet natuurlijk ook nog gebeuren. ’s Avonds stond de partyboot op de planning, om Koningsdag eens even goed af te sluiten. Daarvoor vertrok ik samen met Sharon richting Ji Ji’s om eerst lekker uit eten te gaan. Helaas zaten we er nog geen 5 minuten toen ik echt heel misselijk werd. Uiteindelijk ben ik weer naar huis vertrokken omdat het echt niet goed ging, waarschijnlijk een buikgriepje, bah! Helaas geen partyboot voor mij dus. Ondanks dat kan ik zeggen dat we de verjaardag van Willem toch maar even goed gevierd hebben hier in Suriname!

We vermaken ons hier prima zoals jullie wel horen! Stappen bij Havana etc. is voor ons geen onbekend terrein meer en ook echt super leuk. De Paramaribo Zoo hebben we vorig weekend ook een bezoekje gebracht. Niet veel bijzonders, maar wel leuk om een keertje gezien te hebben. Inmiddels hebben we ook onze eerst BN’er hier gespot. Gisterenavond zijn we bij ‘Souposo’ gaan eten, een leuk restaurantje iets buiten het centrum. Toen Sharon en ik af wilden rekenen kwam ineens Mariana Verkerk binnen wandelen (jurylid bij Holland Next Top Model). Grappig dat ik in Nederland nooit een BN’er zie en hier in SU komen ze zomaar voorbij wandelen, haha wel grappig. Voor dit weekend staat Galibi op ons programma. Wat dat precies is? Daarover lezen jullie meer in mijn volgende verslag!

Liefs uit Paramaribo.