Echte meisjes in de jungle

Lieve allemaal,

Hoog tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van al mijn mooie, bijzondere en gekke avonturen. Er is namelijk alweer van alles gebeurt dus vervelen doe ik hier zeker niet! Op stage gaat alles z’n gangetje. Soms loopt het allemaal nog een beetje moeizaam omdat ze hier toch een beetje een andere mentaliteit hebben. Wij zien zoveel mooie kansen en mogelijkheden en willen het liefst alles tegelijk aanpakken. Dat werkt hier alleen niet zo goed en word ons geduld behoorlijk op de proef gesteld. Gelukkig hebben de kinderen erg veel plezier tijdens het spelen op de speelzolder en tijdens de activiteiten die wij voor ze organiseren. Die lachende snoetjes maken een hoop goed! Op dit moment hebben de kinders Paasvakantie en zijn wij hele dagen in het kinderhuis aanwezig om ze bezig te houden. Een aantal kinderen is wel naar huis om thuis vakantie te vieren, wat voor hen gelukkig nog kan. Maar er zijn ook een aantal kinderen dat niet naar huis kan en in het kinderhuis moet blijven.

Afgelopen tijd hebben we alweer twee verjaardagen gehad en is het Pannenkoeken & Poffertjes restaurant geen onbekend terrein meer voor ons. Heerlijk dat we dit niet hoeven te missen in die tijd dat we hier in het verre Suriname zijn. Met de verjaardag van Ellen zijn we naar Fort Nieuw-Amsterdam gefietst. Dit is een Openluchtmuseum waar je meer leert over de geschiedenis van dit oude verdedigingswerk. Het is juist daar gebouwd om de achterliggende plantages te beschermen tegen invallen van bijvoorbeeld de Engelsen en de Fransen. Daarnaast werd er ook vertelt over de slavernij, iets wat toch altijd weer een grote indruk op mij maakt. Echt vreselijk om te horen en te zien onder wat voor omstandigheden de mensen toen moesten leven. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Sarinha’s, een Indonesisch restaurant waar je echt heerlijk kunt eten. Het heeft echt een bijzondere sfeer en je waant je in een soort tropische tuin. Er strijken veel locals met hele families neer, wat natuurlijk altijd een goed teken is!

Het weekend van 28 en 29 maart was het tijd voor ‘Spring Break’. Dit weekend werd iedereen in teams ingedeeld en ons team kreeg de benaming ‘Voltzberg’, waar ik toevallig die week later heen zou gaan. Ik kende niemand uit mijn team, maar al snel had iedereen het erg gezellig met elkaar en kwam de teamspirit naar boven! We waren namelijk allemaal erg fanatiek tijdens de spellen en toen bleek dat we alles aan het winnen waren, wilden we ook in de finale terecht komen. We moesten alle spellen 3x doen. Een van de onderdelen was zwemmen. Hierbij moest je eerst een t-shirt aantrekken, het water inspringen, er snel uit klimmen, het t-shirt uittrekken en uitwringen in de emmer, om vervolgens weer snel terug te rennen en het t-shirt aan de volgende speler te geven. Op het moment dat het water de streep van de emmer had gehaald moest iedereen van het team in een bootje naar de overkant. Natuurlijk paste niet iedereen er tegelijk in dus moesten we in groepen naar de overkant varen. Je snapt wel dat dit spel veel leuke momenten opleverde. Bij het basketballen moest iedereen een parcours afleggen en in de basket scoren. Als je had gescoord moest je als ‘bokje’ klaar gaan staan en moest de volgende speler eerst over jou heen springen. Daarnaast moesten we nog beachvolleyballen, touwtrekken en ’s avonds natuurlijk beerpongen! ’s Avonds hebben we een mooi feestje gehad en kregen we als vette hap nog een lekker broodje frikandel. Nee.. ik mis Nederland hier niet haha! Na een kort nachtje in onze hangmat stonden we de volgende ochtend weer vroeg op voor het ontbijt. Na een lekkere plons in het zwembad, een paar kaartspelletjes en de nodige zon uren later was het tijd voor dé finale. We moesten weer zwemmen, basketballen, waterballonnen over het beachvolleybalnet gooien en snel met z’n allen onder de douche springen. Het ging ons team best soepeltjes af en al snel konden we ons de winnaars noemen van dit Springbreak Tournament. We dachten dat we een plastic medaille of zoiets zouden winnen, maar niets bleek minder waar. Nee, we wonnen entreetickets voor het Kingsland festival in Parabello met overnachting, 4 maaltijden en muntjes. Nou super leuk, mooi vooruitzicht voor ons team. Sowieso was het weekend echt perfect geregeld en heb ik echt genoten!

Om even terug te komen op de titel van dit reisverslag ‘echte meisjes in de jungle’. Afgelopen Paasweekend stonden namelijk de Raleighvallen en de Voltzberg op ons programma. Onze lange reis begon om 8:00 uur ’s ochtends. Het was een erg hobbelig ritje naar het plaatsje Witagron, aangezien we 3 van de 4 uur over een bauxietweg vol met kuilen moesten rijden. Maar ach, we hebben een ‘lekkere’ rug massage gehad haha. In Witagron hebben we geluncht om vervolgens onze reis voort te zetten per boot. Na een bootreis van nog eens 4 uur kwamen we aan op Fungu eiland, of beter bekend; de Raleighvallen. Het was een prachtig eiland midden in het Amazone regenwoud, gelegen in de Coppename rivier. Helaas was de boot met bagage onderweg half gezonken waardoor onze kleding, inclusief handdoek kletsnat waren geworden. Gelukkig mochten we daarom de eerste nacht in een huis met bedden overnachten. ’s Ochtends werden we wakker met prachtig uitzicht over de rivier en het geluid van allerlei wilde beesten. Al snel spotte we de eerste doodskopaapjes! Echt prachtig om die apen van zo dichtbij door de bomen te zien slingeren. Na het ontbijt maakten we ons klaar voor de wandeling naar de Voltzberg. Na een kort boottochtje kwamen we aan bij ons vertrekpunt, waar de wandeling van start zou gaan. Hop, hop, daar begonnen we dan vol goede moed aan onze lange wandeltocht. Onderweg hebben we een aantal slangen gezien, waarvan eentje de twee na giftigste slang van Suriname is brrr. Na een tijdje kwamen we aan op een groot rotsplateau waar we de Voltzberg al konden zien liggen. Vanuit daar begon het klimmen pas echt. Vooral het laatste kwartier moesten we flink omhoog klimmen, wat echt even pittig was! Na 4 uur en veel gezweet, gepuf en gesteun later hadden we dan eindelijk de top bereikt. Wauw.. wat een prachtig uitzicht hadden we daar! We hebben natuurlijk even een ‘fotoshoot’ gehouden om alles vast te leggen en lekker uitgerust voordat we aan onze tocht terug moesten beginnen. Terug hadden we de vaart er weer flink in zitten en na een uurtje of 4 kwamen we aan bij een mooi riviertje waar we heerlijk af konden koelen. Na deze afkoelsessie zijn we met een bootje teruggekeerd naar Fungu eiland waar we nog even aan de rivier hebben uitgerust. ’s Avonds lekker avond gegeten en een drankje gedaan, waarna we heerlijk onze hangmatjes zijn ingedoken. De volgende dag hadden we gelukkig een minder zwaar programma. We hebben een wandeling van ongeveer 3 kwartier gemaakt naar de Moedervallen. Dit is een enorme stroomversnelling, oftewel soela, in de Coppenamerivier. Hier hebben we lekker in stromend water gezeten, in stilstaand water zitten namelijk veel sidderalen en die wil je liever niet tegenkomen.. tenzij je van stroomstoten houd. ’s Middags hebben we heerlijk liggen zonnen op de rotsen en gebadderd in de rivier. Voor het avondeten gingen we nog even ‘hangmatteren’, dit is echt een werkwoord in Suriname en betekend: luieren in je hangmat. Na het avondeten kregen we een optreden van de enige echte Raleighboys die los gingen op hun trommels. Dit zorgde voor een gezellige sfeer en leuke muziek waarbij we weer met de heupjes konden schudden. Helaas werd de avond even verstoord doordat er maar liefst twee vogelspinnen waren gesignaleerd bij ons slaapverblijf. Mweh.. ik ben zo bang voor spinnen dus ik kon echt wel janken! Op dat moment vroeg ik mezelf echt af waarom ik ook alweer zo nodig in Suriname stage moest lopen, snif. We hoorden dat ze niet giftig zijn en dat ze echt niets zouden doen. Nou op hoop van zegen dan maar. Ik heb niet heel erg lekker geslapen, maar hee zoals jullie lezen heb ik heb het overleefd. Ook de volgende ochtend bij het ontbijt werden we even verrast met een kleine vogelspin, die het nodig vond om bij ons rond te kruipen. Ik ben er snel langs gesjoefd en heb mijn ontbijtje op een veilige plek opgegeten, waar ik me nogmaals af vroeg waarom die beesten in godsnaam bestaan.. Ik vond eigenlijk dat het wel eens tijd werd om mijn angsten te overwinnen. Daarom besloot een gek deel van mijn hersens dat ik dat kleine monster ook maar eens over mijn handen moest laten kruipen. Gelukkig stond Sharon mij bij, anders was ik waarschijnlijk echt gek geworden, but.. I DID IT! Ik, de grootste schijterd voor spinnen, heb dus echt een kleine vogelspin over mijn hand laten kruipen. Nadat ik dit had gedaan stond ik nog wel even na te shaken, maar ik was stiekem best trots op mezelf haha. Helaas komt er aan alle leuke tripjes een einde en begon rond tien uur de tocht naar huis. Het weer een bijzonder mooi weekend, waar ik met veel plezier op terug kan kijken!

Onze ‘vakantie’ naar Curaçao is inmiddels ook geboekt en in juni kunnen we heerlijk genieten van een week zon, zee en strand! Wat hebben we het toch slecht.. Verder gaan we deze week meedoen aan de Wandelmars, of beter gezegd de Avondvierdaagse. Woensdag 15, donderdag 19, vrijdag 12 en zaterdag weer 15 kilometertjes. We worden nog sportief hier!

Dikke brasa van mij xxx